کد مطلب:28668 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:150
علی علیه السلام به وی گفت:«خداوند برای هر كس نگاهبانانی گماشته كه او را نگاه می دارند از این كه در چاهی افتد یا دیواری بر وی فرو ریزد یا گزندی به او رسد؛ و آن گاه كه قَدَر در رسد، او را به تقدیر وا نهند».[1]. 2529. الكافی - به نقل از سعید بن قیس هَمْدانی -:روزی در جنگ، مردی را دیدم كه دو جامه[ ی معمولی] بر تن داشت. اسبم را تازاندم و دیدم كه امیر مؤمنان است. گفتم:ای امیر مؤمنان! شما و این مكان؟ گفت:«آری، ای سعید بن قیس! خداوند برای هر بنده ای، نگاهبان و نگاهداری گماشته است. دو فرشته با اویند كه نگاهش می دارند از این كه از قلّه كوهی فرو افتد یا در چاهی سقوط كند؛ امّا آن گاه كه قضا نازل شود، او را به هر بلایی وا می نهند».[2]. 2530. امام علی علیه السلام - در حالی كه در صِفّین، میان دو صف می گشت و جامه ای زیرین بر تن داشت و فرزندش حسن علیه السلام به وی گفت:این، جامه جنگ نیست -:پسركم! برای پدرت تفاوتی ندارد كه خود به مرگ روی آورَد یا مرگ به وی روی كند.[3]. 2531. العقد الفرید:در صِفّین، هر روز، علی بن ابی طالب علیه السلام برون می آمد تا میان دو صف ایستد و آن گاه می گفت: كدام یك از دو روزم را از مرگ بگریزم؛ روزی كه قَدَرم فرا نرسیده یا روزی كه فرا رسیده است؟ از روزی كه قَدَرم فرا نرسیده، هراسی ندارم و از روز مقدّر، احتیاط و پرهیز كردن، نجات بخش نیست.[4]. ر. ك:ج 5، ص 248 (آرامش علی در جنگ).
2528. وقعة صِفّین - به نقل از ابو اسحاق -:در روز[ ی از جنگ] صفّین، علی علیه السلام با نیزه ای كوتاه در دست، برون آمد و بر سعید بن قیس هَمْدانی گذشت. سعید به وی گفت:ای امیر مؤمنان! آیا بیم نداری در حالی كه نزدیك دشمن حركت می كنی، كسی قصد جانِ تو كند؟